دانلود مقاله اثرات سمی دیکلوفناک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی
تعداد کلمات فایل انگلیسی:3841 کلمه 9 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه :13 صفحه word فونت 14 B Nazanin
اثرات سمی دیکلوفناک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی
قسمت اول: تغییرات هیستوپاتول و تجمع آن در قزل آلای رنگین کمان
چکیده
دارو های انسانی و دامپزشکی در مقادیر قابل توجهی در تصفیه خانه فاضلاب ها(STP) پساب ها و آب های سطحی پافت می شوند. دیکلوفناک غیر استروئیدی التهابی یکی از رایج ترین ترکیبات شناسایی شده است. اطلاعات مربوط به امکان بومآلایندهشناسی خطرات ناشی از مصرف این مواد کمیاب است. تا کنون هیچ اطلاعاتی مبنی بر اثرات احتمالی آن بر روی ماهی ها پس از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت وجود ندارد. به منظور بررسی اثرات سمی کشنده دیکلوفناک در ماهی، قزل آلای رنگین کمان (خاویار بوسنده)در معرض غلظت دیکلوفناک اعم از 1 میکرو گرم / Lتا 500 میکرو گرم / L در طی یک دوره 28 روزه به روش هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، دیکلوفناک باقی مانده در ارگان های مختلف با استفاده از کروماتوگرافی گازی / اسپکترومتری جرمی (GC / MS) بررسی شد. تست های هیستوپاتولوژیک ماهی در معرض دیکلوفناک سبب تغییرات کلیه مانند دژنراسیون قطره شفاف سلول های اپیتلیال لوله و وقوع یک نفریت بینابینی می شود. در آبشش،اغلب موجب نکروز سلول های ستونی و منجر به آسیب دیواره های مویرگ در لاملا ثانویه می شود. کمترین غلظت اثر مشاهده شده (LOEC) که در آن هر دو ضایعات کلیوی و تغییرات آبشش رخ دهد 5 میکرو گرم / L بود. در مقابل، بررسی نور میکروسکوپی از کبد، دستگاه گوارش، و طحال هیچ تغییرات هیستوپاتولوژیک را در ماهی در معرض دیکلوفناک و در کنترل حلال و افراد کنترل شده نشان نداد. تجزیه و تحلیل شیمیایی اجتماع مربوط به غلظت دیکلوفناک در همه اندام ها مورد بررسی قرار گرفته، نشان داد که بالاترین مقدار می تواند در کبد، و پس از آن در کلیه، آبشش و بافت های عضلانی یافت شود. عوامل تجمع غلظت دیکلوفناک،(به BCF)ل 12-2732 در کبد، 5-971 در کلیه، 3-763 در آبشش و 0.3-69 در عضله بود. از یافته های حاضر می توان به این نتیجه رسید، که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض محیط زیست آلوده به دیکلوفناک منجر به اختلال در وضعیت سلامت عمومی ماهی می شود.
کلمات کلیدی: دیکلوفناک؛ سمیت ماهی؛ هیستوپاتولوژی؛ انباشتگی
1.مقدمه
دارو های انسانی و دامپزشکی تبدیل به یک ماده نگرانی زا در بومآلایندهشناسی موجودات آبزی با توجه به این واقعیت که بسیاری از این ترکیبات به غلظت قابل توجهی در آبهای بیرونی (Stumpf و همکاران، 1996؛ Halling-Sørensen در همکاران، 1998؛ Heberer و استن، 1998؛ Heberer و همکاران، 1998؛ Sacher و همکاران، 1998؛ Ternes، 1998؛ لمان، 2000؛ Ternes، 2001)، پساب STP (Stumpf و همکاران، 1996؛ Heberer و استن، 1998؛ Ternes ، 1998؛ Ternes، 2001) و آب های سطحی رسیده اند(Heberer و استن، 1998؛ Heberer و همکاران، 1998). در حالی که مواد مخدر انسانی از طریق پساب STP وارد محیط زیست می شود، استفاده از لجن در کشاورزی، و یا شیرآبه محل دفع زباله، داروسازی، دامپزشکی ممکن است محیط زیست را از طریق کود یا به طور مستقیم به دلیل استفاده از امکانات آلوده، (هنشل و همکاران، 1997)آلوده سازد
Toxic effects of the non-steroidal anti-inflammatory
drug diclofenac
Part I: histopathological alterations and bioaccumulation
in rainbow trout^
- Schwaiger3‘*, H. Ferlinga, U. Mallowa, H. Wintermayrb, R.D. Negelea
1 Department of Aquatic Ecology Research, Bavarian Water Management Agency, Demollstr. 31, 82407 Wielenbach, Germany b DSGBiotec, Kirchstraße 10, 83229 Aschau/Chiemgau, Germany
Received 19 September 2003; received in revised form 27 February 2004; accepted 10 March 2004
Abstract
Human and veterinary pharmaceuticals have been shown to occur in considerably high amounts in sewage treatment plant (STP) effluents and surface waters. The non-steroidal inflammatory drug diclofenac represents one of the most commonly detected compounds. Information concerning possible ecotoxicological risks of the substance are rather scarce. So far there are no data available on its possible effects in fish after prolonged exposure. In order to evaluate sublethal toxic effects of diclofenac in fish, rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) exposed to diclofenac concentrations ranging from 1 (Xg/L to 500 (Xg/L over a 28 day period were investigated by histopathological methods. In addition, diclofenac residues in various organs were analyzed by means of gas chromatography/mass spectrometry (GC/MS).
The histopathological examinations of diclofenac-exposed fish revealed alterations of the kidney such as an hyaline droplet degeneration of the tubular epithelial cells and the occurrence of an interstitial nephritis. In the gills, the predominant finding consisted in a necrosis of pillar cells leading to damage of the capillary wall within the secondary lamellae. The lowest observed effect concentration (LOEC) at which both renal lesions and alterations of the gills occurred was 5 (Xg/L. In contrast, the light microscopical examination of the liver, the gastro-intestinal tract, and the spleen did not reveal any histopathological alterations neither in diclofenac-exposed fish nor in solvent controls or control individuals.
Chemical analysis showed a concentration-related accumulation of diclofenac in all organs examined. The highest amounts could be detected in the liver, followed by the kidney, the gills and the muscle tissue. Dependent on the diclofenac concentration used, the bioconcentration factors (BCF) were 12-2732 in the liver, 5-971 in the kidney, 3-763 in the gills, and 0.3-69 in the muscle respectively. From the present findings it can be assumed, that prolonged exposure in environmentally relevant concentrations of diclofenac leads to an impairment of the general health condition of fish. © 2004 Elsevier B.V. All rights reserved.
Keywords: Diclofenac; Fish toxicity; Histopathology; Bioaccumulation
کد :2-9599
دانلود رایگان مقاله انگلیسی
رمز فایل :www.downloadmaghaleh.com
دانلود مقاله دات کام 
توضیحات محصول
دانلود مقاله اثرات سمی دیکلوفناک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی
تعداد کلمات فایل انگلیسی:3841 کلمه 9 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه :13 صفحه word فونت 14 B Nazanin
اثرات سمی دیکلوفناک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی
قسمت اول: تغییرات هیستوپاتول و تجمع آن در قزل آلای رنگین کمان
چکیده
دارو های انسانی و دامپزشکی در مقادیر قابل توجهی در تصفیه خانه فاضلاب ها(STP) پساب ها و آب های سطحی پافت می شوند. دیکلوفناک غیر استروئیدی التهابی یکی از رایج ترین ترکیبات شناسایی شده است. اطلاعات مربوط به امکان بومآلایندهشناسی خطرات ناشی از مصرف این مواد کمیاب است. تا کنون هیچ اطلاعاتی مبنی بر اثرات احتمالی آن بر روی ماهی ها پس از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت وجود ندارد. به منظور بررسی اثرات سمی کشنده دیکلوفناک در ماهی، قزل آلای رنگین کمان (خاویار بوسنده)در معرض غلظت دیکلوفناک اعم از 1 میکرو گرم / Lتا 500 میکرو گرم / L در طی یک دوره 28 روزه به روش هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، دیکلوفناک باقی مانده در ارگان های مختلف با استفاده از کروماتوگرافی گازی / اسپکترومتری جرمی (GC / MS) بررسی شد. تست های هیستوپاتولوژیک ماهی در معرض دیکلوفناک سبب تغییرات کلیه مانند دژنراسیون قطره شفاف سلول های اپیتلیال لوله و وقوع یک نفریت بینابینی می شود. در آبشش،اغلب موجب نکروز سلول های ستونی و منجر به آسیب دیواره های مویرگ در لاملا ثانویه می شود. کمترین غلظت اثر مشاهده شده (LOEC) که در آن هر دو ضایعات کلیوی و تغییرات آبشش رخ دهد 5 میکرو گرم / L بود. در مقابل، بررسی نور میکروسکوپی از کبد، دستگاه گوارش، و طحال هیچ تغییرات هیستوپاتولوژیک را در ماهی در معرض دیکلوفناک و در کنترل حلال و افراد کنترل شده نشان نداد. تجزیه و تحلیل شیمیایی اجتماع مربوط به غلظت دیکلوفناک در همه اندام ها مورد بررسی قرار گرفته، نشان داد که بالاترین مقدار می تواند در کبد، و پس از آن در کلیه، آبشش و بافت های عضلانی یافت شود. عوامل تجمع غلظت دیکلوفناک،(به BCF)ل 12-2732 در کبد، 5-971 در کلیه، 3-763 در آبشش و 0.3-69 در عضله بود. از یافته های حاضر می توان به این نتیجه رسید، که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض محیط زیست آلوده به دیکلوفناک منجر به اختلال در وضعیت سلامت عمومی ماهی می شود.
کلمات کلیدی: دیکلوفناک؛ سمیت ماهی؛ هیستوپاتولوژی؛ انباشتگی
1.مقدمه
دارو های انسانی و دامپزشکی تبدیل به یک ماده نگرانی زا در بومآلایندهشناسی موجودات آبزی با توجه به این واقعیت که بسیاری از این ترکیبات به غلظت قابل توجهی در آبهای بیرونی (Stumpf و همکاران، 1996؛ Halling-Sørensen در همکاران، 1998؛ Heberer و استن، 1998؛ Heberer و همکاران، 1998؛ Sacher و همکاران، 1998؛ Ternes، 1998؛ لمان، 2000؛ Ternes، 2001)، پساب STP (Stumpf و همکاران، 1996؛ Heberer و استن، 1998؛ Ternes ، 1998؛ Ternes، 2001) و آب های سطحی رسیده اند(Heberer و استن، 1998؛ Heberer و همکاران، 1998). در حالی که مواد مخدر انسانی از طریق پساب STP وارد محیط زیست می شود، استفاده از لجن در کشاورزی، و یا شیرآبه محل دفع زباله، داروسازی، دامپزشکی ممکن است محیط زیست را از طریق کود یا به طور مستقیم به دلیل استفاده از امکانات آلوده، (هنشل و همکاران، 1997)آلوده سازد
Toxic effects of the non-steroidal anti-inflammatory
drug diclofenac
Part I: histopathological alterations and bioaccumulation
in rainbow trout^
1 Department of Aquatic Ecology Research, Bavarian Water Management Agency, Demollstr. 31, 82407 Wielenbach, Germany b DSGBiotec, Kirchstraße 10, 83229 Aschau/Chiemgau, Germany
Received 19 September 2003; received in revised form 27 February 2004; accepted 10 March 2004
Abstract
Human and veterinary pharmaceuticals have been shown to occur in considerably high amounts in sewage treatment plant (STP) effluents and surface waters. The non-steroidal inflammatory drug diclofenac represents one of the most commonly detected compounds. Information concerning possible ecotoxicological risks of the substance are rather scarce. So far there are no data available on its possible effects in fish after prolonged exposure. In order to evaluate sublethal toxic effects of diclofenac in fish, rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) exposed to diclofenac concentrations ranging from 1 (Xg/L to 500 (Xg/L over a 28 day period were investigated by histopathological methods. In addition, diclofenac residues in various organs were analyzed by means of gas chromatography/mass spectrometry (GC/MS).
The histopathological examinations of diclofenac-exposed fish revealed alterations of the kidney such as an hyaline droplet degeneration of the tubular epithelial cells and the occurrence of an interstitial nephritis. In the gills, the predominant finding consisted in a necrosis of pillar cells leading to damage of the capillary wall within the secondary lamellae. The lowest observed effect concentration (LOEC) at which both renal lesions and alterations of the gills occurred was 5 (Xg/L. In contrast, the light microscopical examination of the liver, the gastro-intestinal tract, and the spleen did not reveal any histopathological alterations neither in diclofenac-exposed fish nor in solvent controls or control individuals.
Chemical analysis showed a concentration-related accumulation of diclofenac in all organs examined. The highest amounts could be detected in the liver, followed by the kidney, the gills and the muscle tissue. Dependent on the diclofenac concentration used, the bioconcentration factors (BCF) were 12-2732 in the liver, 5-971 in the kidney, 3-763 in the gills, and 0.3-69 in the muscle respectively. From the present findings it can be assumed, that prolonged exposure in environmentally relevant concentrations of diclofenac leads to an impairment of the general health condition of fish. © 2004 Elsevier B.V. All rights reserved.
Keywords: Diclofenac; Fish toxicity; Histopathology; Bioaccumulation
کد :2-9599
دانلود رایگان مقاله انگلیسی
رمز فایل :www.downloadmaghaleh.com