دانلود مقاله پوکی استخوان در تالاسمی
تعداد کلمات فایل انگلیسی:2000 کلمه 2 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:4 صفحه word فونت 18 Times New Roman
پوکی استخوان در تالاسمی
چکیده
پوکی استخوان یک علت برجسته مرگ و میر در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور (TM) با یک پاتوفیزیولوژی پیچیده است.بیماران مبتلا به TM و پوکی استخوان نشانگرهای تحلیل استخوانی بالاتری دارند.به نظر می رسد این افزایش فعالیت استئوکلاست حداقل تاحدی ناشی از عدم تعادل در گیرنده-فعال کننده فاکتور هسته ای لیگاند کاپا B (RANKL) /سیستم استئوپروتگرین (OPG) است که اهمیت زیادی برای تنظیم تنوع و عملکرد استئوکلاست دارد.دنوزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است که به RANKL متصل می شود و درنتیجه فعال سازی استئوکلاست ها را توسط RANKL مهار می کنند.با بلوک RANKL ،دنوزوماب تشکیل،عملکرد و بقای استئوکلاست ها را مهار می کند،درنتیجه تحلیل استخوان کاهش و توده استخوان در زنان یائسه و بیماران مبتلا به پوکی استخوان ناشی از تالاسمی افزایش می یابد.
مقدمه
پوکی استخوان یک علت برجسته پوکی استخوان و بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور (TM) است و پاتوفیزیولوژی پیچیده ای دارد.بنابراین،ضرورت درک مکانیسم های پایه ای برای تخریب استخوان در این بیماران اجباری به نظر می رسد.شناسایی اخیر نشانگر های جدید بازسازس استخوان و عملکرد استئوکلاست بطور قابل توجهی در شناخت پاتوفیزیولوژی بیماری کمک کرده است.اگرچه اختلال عملکرد استئوبلاست به عنوان مهمترین مکانیسم برای پوکی استخوان در تالاسمی ماژور شناخته شده است،شواهدی نیز از افزایش فعالیت استئوکلاست در این بیماران وجود دارد.هم دِرسر پولاک و همکاران و هم گروه ما نشان داده اند که بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و پوکی استخوان نشانگرهای تحلیل استخوانی بالاتری دارند از جمله سطح ادراری Nترمینال متصل کننده تلئوپپتید کلاژن نوع 1 (NTX) که نشانگر خاص تحلیل استخوانی است و سطح سرمی اسید فسفاتاز مقاوم در برابر تارتارات (TRACP-5b)،آنزیمی که تنها توسط استئوکلاست های فعال تولید می شود را افزایش می دهد.به نظر می رسد سیستم RANK/RANKL/OPG از اهمیت زیادی برای فعال سازی و تکثیر پیش یاز های استئوکلاست برخوردار باشد.ما و دیگران قبلا نشان داده ایم که RANKL،قوی ترین فعال کننده استئوکلاست،در سرم بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالاست و با کاهش تراکم معدنی استخوان (BMD) همراه است.افزایش RANKL،به دنبال بدون تغییر ماندن سطح OPG،با افزایش نسبت RANK/OPG می تواند علت اصلی تغییر و تبدیل استخوان در بیماران مبتلا به تالاسمی باشد.افزایش تحلیل استخوان مشاهده شده در بیماران تالاسمی ماژور مبتلا به پوکی استخوان منجر به مصرف بیس فسفونات ها (مهارکننده های عملکرد استئوکلاست) برای مدیریت پوکی استخوان در این گروه از بیماران شده است.هم بیس فسفونات های خوراکی (آلندرونات)و هم بیس فسفونات های وریدی (پامیدرونات،اسید زولدرونیک) در بیماران تالاسمی ماژور با داروهای وریدی برای نشان دادن بیشترین اثربخشی مصرف شده اند.به هرحال،یک آنتی بادی مونوکلونال جدید (دنوزوماب) که RANKL را هدف قرار می دهد،در حال حاضر برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان در دسترس است و از این رو اهمیت آن در شناسایی اثربخشی آن در بیماران تالاسمی ماژور مبتلا به پوکی استخوان است.
Osteoporosis in thalassaemia
Abstract
Osteoporosis is a prominent cause of morbidity in patients with thalassaemia major (TM) with a complex pathophysiology. Patients with TM and osteoporosis have elevated markers of bone resorption. This increased osteoclast activity seems to be at least partially due to an imbalance in the receptor-activator of nuclear factor-kappa B lig-and (RANKL)/osteoprotegerin (OPG) system, which is of great importance for the regulation of osteoclast differentiation and function. Denosumab is a fully human monoclonal antibody that binds to RANKL and thereby inhibits the activation of osteoclasts by RANKL. By blocking RANKL, denosumab inhibits osteoclast formation, function and survival, thereby decreasing bone resorption and increasing bone mass in postmenopausal women and patients with thalassaemia-induced osteoporosis.
Introduction
Osteoporosis is a prominent cause of morbidity in patients with thalassaemia major (TM) and has complex pathophysiology (1). Therefore, the necessity of understanding the underlying mechanisms for bone destruction in these patients seems to be compulsory.Recent identification of novel markers of bone remodeling and osteoclast function has significantly contributed in understanding the pathophysiology of the disease.Although osteoblast dysfunction is thought to-date to be the major pathogenetic mechanism for osteoporosis in TM, there is also evidence of increased osteoclast activation in these patients. Both Dresser Pollack et al (2000) (2) and our group have shown that patients with TM and osteoporosis have elevated markers of bone resorption, such as urinary levels of N-terminal crosslinking telopeptide of collagen type I (NTX), which is a specific marker of bone resorption, and increased serum levels of tartrate resistant acid phosphatase isoform 5b (TRACP-5b), an enzyme that is produced only by activated ostoclasts (3). The RANK/RANKL/OPG system seems to be of great importance for the activation and proliferation of osteoclast precursors. We and others have previously shown that RANKL, the most potent osteoclast activator, is elevated in the serum of TM patients and correlates with reduced bone mineral density (BMD) (3, 4). The increase of RANKL, followed by unmodified OPG levels, with the consequent increase of RANKL/OPG ratio may represent a major cause of uncoupling bone turnover observed in thalassaemia patients.The increased bone resorption observed in TM patients with osteoporosis has led to the use of bisphosphonates (inhibitors of osteoclast function) in the management of osteoporosis in this cohort of patients (3, 5, 6). Both oral (alendronate) and intravenous (pamidronate, zoledronic acid) bisphosphonates have been used in TM patients with the intravenous ones to show the highest efficacy (1). However, a novel monoclonal antibody (denosumab) which targets RANKLis now available for osteoporosis patients and thus it is of great importance to know its efficacy in thalassaemia patients with osteoporosis
کد:kh122
دانلود رایگان فایل انگلیسی:
رمز فایل:www.downloadmaghaleh.com
–
دانلود مقاله دات کام 
توضیحات محصول
دانلود مقاله پوکی استخوان در تالاسمی
تعداد کلمات فایل انگلیسی:2000 کلمه 2 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:4 صفحه word فونت 18 Times New Roman
پوکی استخوان در تالاسمی
چکیده
پوکی استخوان یک علت برجسته مرگ و میر در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور (TM) با یک پاتوفیزیولوژی پیچیده است.بیماران مبتلا به TM و پوکی استخوان نشانگرهای تحلیل استخوانی بالاتری دارند.به نظر می رسد این افزایش فعالیت استئوکلاست حداقل تاحدی ناشی از عدم تعادل در گیرنده-فعال کننده فاکتور هسته ای لیگاند کاپا B (RANKL) /سیستم استئوپروتگرین (OPG) است که اهمیت زیادی برای تنظیم تنوع و عملکرد استئوکلاست دارد.دنوزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است که به RANKL متصل می شود و درنتیجه فعال سازی استئوکلاست ها را توسط RANKL مهار می کنند.با بلوک RANKL ،دنوزوماب تشکیل،عملکرد و بقای استئوکلاست ها را مهار می کند،درنتیجه تحلیل استخوان کاهش و توده استخوان در زنان یائسه و بیماران مبتلا به پوکی استخوان ناشی از تالاسمی افزایش می یابد.
مقدمه
پوکی استخوان یک علت برجسته پوکی استخوان و بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور (TM) است و پاتوفیزیولوژی پیچیده ای دارد.بنابراین،ضرورت درک مکانیسم های پایه ای برای تخریب استخوان در این بیماران اجباری به نظر می رسد.شناسایی اخیر نشانگر های جدید بازسازس استخوان و عملکرد استئوکلاست بطور قابل توجهی در شناخت پاتوفیزیولوژی بیماری کمک کرده است.اگرچه اختلال عملکرد استئوبلاست به عنوان مهمترین مکانیسم برای پوکی استخوان در تالاسمی ماژور شناخته شده است،شواهدی نیز از افزایش فعالیت استئوکلاست در این بیماران وجود دارد.هم دِرسر پولاک و همکاران و هم گروه ما نشان داده اند که بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و پوکی استخوان نشانگرهای تحلیل استخوانی بالاتری دارند از جمله سطح ادراری Nترمینال متصل کننده تلئوپپتید کلاژن نوع 1 (NTX) که نشانگر خاص تحلیل استخوانی است و سطح سرمی اسید فسفاتاز مقاوم در برابر تارتارات (TRACP-5b)،آنزیمی که تنها توسط استئوکلاست های فعال تولید می شود را افزایش می دهد.به نظر می رسد سیستم RANK/RANKL/OPG از اهمیت زیادی برای فعال سازی و تکثیر پیش یاز های استئوکلاست برخوردار باشد.ما و دیگران قبلا نشان داده ایم که RANKL،قوی ترین فعال کننده استئوکلاست،در سرم بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالاست و با کاهش تراکم معدنی استخوان (BMD) همراه است.افزایش RANKL،به دنبال بدون تغییر ماندن سطح OPG،با افزایش نسبت RANK/OPG می تواند علت اصلی تغییر و تبدیل استخوان در بیماران مبتلا به تالاسمی باشد.افزایش تحلیل استخوان مشاهده شده در بیماران تالاسمی ماژور مبتلا به پوکی استخوان منجر به مصرف بیس فسفونات ها (مهارکننده های عملکرد استئوکلاست) برای مدیریت پوکی استخوان در این گروه از بیماران شده است.هم بیس فسفونات های خوراکی (آلندرونات)و هم بیس فسفونات های وریدی (پامیدرونات،اسید زولدرونیک) در بیماران تالاسمی ماژور با داروهای وریدی برای نشان دادن بیشترین اثربخشی مصرف شده اند.به هرحال،یک آنتی بادی مونوکلونال جدید (دنوزوماب) که RANKL را هدف قرار می دهد،در حال حاضر برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان در دسترس است و از این رو اهمیت آن در شناسایی اثربخشی آن در بیماران تالاسمی ماژور مبتلا به پوکی استخوان است.
Osteoporosis in thalassaemia
Abstract
Osteoporosis is a prominent cause of morbidity in patients with thalassaemia major (TM) with a complex pathophysiology. Patients with TM and osteoporosis have elevated markers of bone resorption. This increased osteoclast activity seems to be at least partially due to an imbalance in the receptor-activator of nuclear factor-kappa B lig-and (RANKL)/osteoprotegerin (OPG) system, which is of great importance for the regulation of osteoclast differentiation and function. Denosumab is a fully human monoclonal antibody that binds to RANKL and thereby inhibits the activation of osteoclasts by RANKL. By blocking RANKL, denosumab inhibits osteoclast formation, function and survival, thereby decreasing bone resorption and increasing bone mass in postmenopausal women and patients with thalassaemia-induced osteoporosis.
Introduction
Osteoporosis is a prominent cause of morbidity in patients with thalassaemia major (TM) and has complex pathophysiology (1). Therefore, the necessity of understanding the underlying mechanisms for bone destruction in these patients seems to be compulsory.Recent identification of novel markers of bone remodeling and osteoclast function has significantly contributed in understanding the pathophysiology of the disease.Although osteoblast dysfunction is thought to-date to be the major pathogenetic mechanism for osteoporosis in TM, there is also evidence of increased osteoclast activation in these patients. Both Dresser Pollack et al (2000) (2) and our group have shown that patients with TM and osteoporosis have elevated markers of bone resorption, such as urinary levels of N-terminal crosslinking telopeptide of collagen type I (NTX), which is a specific marker of bone resorption, and increased serum levels of tartrate resistant acid phosphatase isoform 5b (TRACP-5b), an enzyme that is produced only by activated ostoclasts (3). The RANK/RANKL/OPG system seems to be of great importance for the activation and proliferation of osteoclast precursors. We and others have previously shown that RANKL, the most potent osteoclast activator, is elevated in the serum of TM patients and correlates with reduced bone mineral density (BMD) (3, 4). The increase of RANKL, followed by unmodified OPG levels, with the consequent increase of RANKL/OPG ratio may represent a major cause of uncoupling bone turnover observed in thalassaemia patients.The increased bone resorption observed in TM patients with osteoporosis has led to the use of bisphosphonates (inhibitors of osteoclast function) in the management of osteoporosis in this cohort of patients (3, 5, 6). Both oral (alendronate) and intravenous (pamidronate, zoledronic acid) bisphosphonates have been used in TM patients with the intravenous ones to show the highest efficacy (1). However, a novel monoclonal antibody (denosumab) which targets RANKLis now available for osteoporosis patients and thus it is of great importance to know its efficacy in thalassaemia patients with osteoporosis
کد:kh122
دانلود رایگان فایل انگلیسی:
رمز فایل:www.downloadmaghaleh.com
–