زیست شناسی-بیولوژی جدید آلدوسترون
تعداد کلمات فایل انگلیسی : 11526 کلمه
تعداد صفحات فایل ترجمه: 30 صفحه word
بیولوژی جدید آلدوسترون
مقدمه
اکنون بیش از 50 سال از زمانیکه جیمز تایت در همکاری با تادئوز ریچستین هورمون استروئیدی بنام آلدوسترون را جدا و شناسایی کردند، میگذرد. از آن زمان، دیدگاه سنتی بر این بوده است که هورمون در غده آدرنال سنتزشده و به گیرندههای مینرالوکورتیکوئید خاصی (MRS) که در سیتوزول سلولهای اپی تلیال هدف واقع شدهاند متصل میشود.سپس این مجموعه گیرنده استروئید را در هسته سلول که بیان و ترجمه ژن پروتئین خاص آلدوسترون تهییج شده را تنظیم میکند جابجا کرده که تعادل الکترولیت و مایعو متعاقبا هومئوستاز فشار خون را تنظیم میکند. اگرچه تعدادی از مطالعات اخیر نشان میدهد که آلدوسترون اثرات در رنج وسیعی از بافتهای غیر اپیتلیالی (مثل قلب) را مشخص کرده که میتواند در تعدادی از بافتهای آدرنال اضافی سنتز و تنظیم شود و ممکن است از طریق گیرندههای جایگزین در بافتهای اپیتلیال و غیر اپیتلیال در یک رفتار سریع غیر ژنومیک اقدام کند که از ترجمه و رفتار ژن مستقل است.
اخیرا موج جدیدی از علاقه به آلدوسترون عمدتا ناشی از مشخصات روبه رشد آن بعنوان یک هورمون قلبی و عروقی بوجود آمده است. اهمیت آلدوسترون در هومئوستاز قلب و عروق در مدلهای حیوانی که بیان اجزای مسیر بیوسنتز آلدوسترون یا عمل مینرالوکورتیکوئید منسوخ یا افزوده شده است و در سندرومهای تکژنی انسانی نادر که از عدم وجود یا وجود بیشازحد آلدوسترون نتیجه میشود،مشهود است. اخیرا کاری نشان میدهد که سطوح آلدوسترون در بخش بالای طیف فیزیولوژیکی افراد سالم را برای ایجاد پرفشاری خون و مزایای درمانی عمده درنتیجه تضاد MR در نارسائی قلبی مستعد میکند. در این مرور ما برخی از پیشرفتهای اخیر را در دانش بیوسنتز آلدوسترون ، سایتهای جدید عمل و مکانیزم و ویژگی عمل آن را خلاصه میکنیم. در یک مقاله نسبتا کوتاه این غیرممکن است که روی جزئیات همه جنبههای این موضوع تمرکز کنیم و ما به مرورهای کلیدی که ممکن بود اشاره کردهایم. برخی جنبهها(مثل نقش آنزیم 11- هیدروکسی استروئید دهیدروژناز برای حفظ ویژگی MR و اقدامات سریع غیر ژنومی استروئیدها) در جزئیات بیشتر دیگر مرورهای این سری پوشش داده خواهد شد.
..
The new biology of aldosterone
STARLING REVIEW
John M C Connell and Eleanor Davies
MRC Blood Pressure Group, Division of Cardiovascular and Medical Sciences, University of Glasgow, Gardiner Institute, Western Infirmary,
Glasgow G11 6NT, UK
(Requests for offprints should be addressed to J M C Connell; Email: j.connell@clinmed.gla.ac.uk)
Introduction
It is now over 50 years since Sylvia and James Tait, in
collaboration with Tadeusz Reichstein, isolated and
characterized the steroid hormone, aldosterone (Tait et al.
2004). Since then, the traditional view has been that the
hormone is synthesized in the adrenal gland and binds to
specific mineralocorticoid receptors (MRs) located in the
cytosol of target epithelial cells. This steroid receptor complex
then translocates to the cell nucleus where it modulates
gene expression and translation of specific ‘aldosteroneinduced’
proteins that regulate electrolye and fluid balance
and subsequent blood-pressure homoeostasis. However, a
number of recent studies show that aldosterone also has
marked effects in a wide range of non-epithelial tissues
(such as the heart), that it can be synthesized and regulated
in a number of extra-adrenal tissues and that it may act
through alternative receptors in epithelial and nonepithelial
tissue in a rapid non-genomic manner which is
independent of gene transcription and translation.
Recently, there has been a new wave of interest in
aldosterone due mainly to its growing profile as a key
cardiovascular hormone. The importance of aldosterone
in cardiovascular homoeostasis is evident in animal
models where expression of components of the aldosterone
biosynthetic pathway or of mineralocorticoid action is
abolished or increased, and in the rare human monogenic
syndromes that result in either an absence or an excess of
aldosterone. Recent work now shows that aldosterone
levels within the upper part of the physiological range
predispose normotensive subjects to the development of
hypertension and that major therapeutic benefits result
from MR antagonism in cardiac failure (Vasan et al. 2004).
In this review we outline some of the recent advances in
our knowledge of aldosterone biosynthesis, its novel sites
of action and the mechanism and specificity of this action.
In a relatively brief article it is not possible to focus in
detail on all aspects of this topic, and we have referred to
key reviews where possible. Some aspects (e.g. the role
of the 11-hydroxysteroid dehydrogenase (11-HSD)
enzyme to maintain MR specificity and the rapid nongenomic
actions of steroids) will be covered in greater
detail elsewhere in this series of reviews.
زیست شناسی-بیولوژی جدید آلدوسترون
دانلود مقاله دات کام 
توضیحات محصول
زیست شناسی-بیولوژی جدید آلدوسترون
تعداد کلمات فایل انگلیسی : 11526 کلمه
تعداد صفحات فایل ترجمه: 30 صفحه word
بیولوژی جدید آلدوسترون
مقدمه
اکنون بیش از 50 سال از زمانیکه جیمز تایت در همکاری با تادئوز ریچستین هورمون استروئیدی بنام آلدوسترون را جدا و شناسایی کردند، میگذرد. از آن زمان، دیدگاه سنتی بر این بوده است که هورمون در غده آدرنال سنتزشده و به گیرندههای مینرالوکورتیکوئید خاصی (MRS) که در سیتوزول سلولهای اپی تلیال هدف واقع شدهاند متصل میشود.سپس این مجموعه گیرنده استروئید را در هسته سلول که بیان و ترجمه ژن پروتئین خاص آلدوسترون تهییج شده را تنظیم میکند جابجا کرده که تعادل الکترولیت و مایعو متعاقبا هومئوستاز فشار خون را تنظیم میکند. اگرچه تعدادی از مطالعات اخیر نشان میدهد که آلدوسترون اثرات در رنج وسیعی از بافتهای غیر اپیتلیالی (مثل قلب) را مشخص کرده که میتواند در تعدادی از بافتهای آدرنال اضافی سنتز و تنظیم شود و ممکن است از طریق گیرندههای جایگزین در بافتهای اپیتلیال و غیر اپیتلیال در یک رفتار سریع غیر ژنومیک اقدام کند که از ترجمه و رفتار ژن مستقل است.
اخیرا موج جدیدی از علاقه به آلدوسترون عمدتا ناشی از مشخصات روبه رشد آن بعنوان یک هورمون قلبی و عروقی بوجود آمده است. اهمیت آلدوسترون در هومئوستاز قلب و عروق در مدلهای حیوانی که بیان اجزای مسیر بیوسنتز آلدوسترون یا عمل مینرالوکورتیکوئید منسوخ یا افزوده شده است و در سندرومهای تکژنی انسانی نادر که از عدم وجود یا وجود بیشازحد آلدوسترون نتیجه میشود،مشهود است. اخیرا کاری نشان میدهد که سطوح آلدوسترون در بخش بالای طیف فیزیولوژیکی افراد سالم را برای ایجاد پرفشاری خون و مزایای درمانی عمده درنتیجه تضاد MR در نارسائی قلبی مستعد میکند. در این مرور ما برخی از پیشرفتهای اخیر را در دانش بیوسنتز آلدوسترون ، سایتهای جدید عمل و مکانیزم و ویژگی عمل آن را خلاصه میکنیم. در یک مقاله نسبتا کوتاه این غیرممکن است که روی جزئیات همه جنبههای این موضوع تمرکز کنیم و ما به مرورهای کلیدی که ممکن بود اشاره کردهایم. برخی جنبهها(مثل نقش آنزیم 11- هیدروکسی استروئید دهیدروژناز برای حفظ ویژگی MR و اقدامات سریع غیر ژنومی استروئیدها) در جزئیات بیشتر دیگر مرورهای این سری پوشش داده خواهد شد.
..
The new biology of aldosterone
STARLING REVIEW
John M C Connell and Eleanor Davies
MRC Blood Pressure Group, Division of Cardiovascular and Medical Sciences, University of Glasgow, Gardiner Institute, Western Infirmary,
Glasgow G11 6NT, UK
(Requests for offprints should be addressed to J M C Connell; Email: j.connell@clinmed.gla.ac.uk)
Introduction
It is now over 50 years since Sylvia and James Tait, in
collaboration with Tadeusz Reichstein, isolated and
characterized the steroid hormone, aldosterone (Tait et al.
2004). Since then, the traditional view has been that the
hormone is synthesized in the adrenal gland and binds to
specific mineralocorticoid receptors (MRs) located in the
cytosol of target epithelial cells. This steroid receptor complex
then translocates to the cell nucleus where it modulates
gene expression and translation of specific ‘aldosteroneinduced’
proteins that regulate electrolye and fluid balance
and subsequent blood-pressure homoeostasis. However, a
number of recent studies show that aldosterone also has
marked effects in a wide range of non-epithelial tissues
(such as the heart), that it can be synthesized and regulated
in a number of extra-adrenal tissues and that it may act
through alternative receptors in epithelial and nonepithelial
tissue in a rapid non-genomic manner which is
independent of gene transcription and translation.
Recently, there has been a new wave of interest in
aldosterone due mainly to its growing profile as a key
cardiovascular hormone. The importance of aldosterone
in cardiovascular homoeostasis is evident in animal
models where expression of components of the aldosterone
biosynthetic pathway or of mineralocorticoid action is
abolished or increased, and in the rare human monogenic
syndromes that result in either an absence or an excess of
aldosterone. Recent work now shows that aldosterone
levels within the upper part of the physiological range
predispose normotensive subjects to the development of
hypertension and that major therapeutic benefits result
from MR antagonism in cardiac failure (Vasan et al. 2004).
In this review we outline some of the recent advances in
our knowledge of aldosterone biosynthesis, its novel sites
of action and the mechanism and specificity of this action.
In a relatively brief article it is not possible to focus in
detail on all aspects of this topic, and we have referred to
key reviews where possible. Some aspects (e.g. the role
of the 11-hydroxysteroid dehydrogenase (11-HSD)
enzyme to maintain MR specificity and the rapid nongenomic
actions of steroids) will be covered in greater
detail elsewhere in this series of reviews.
زیست شناسی-بیولوژی جدید آلدوسترون