3.1.سنجش میزان حفاظت
3.1.1تعریف کمیت
تعداد کلمات فایل انگلیسی:13590 کلمه 27 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:32 صفحه word فونت 14 b nazanin
در یک بازار قراردادی، کمیت دلالت بر میزان یک کالای خاص یا سرویسی دارد که یک مصرف کننده از یک تولید کننده دریافت میکند. در ساده ترین مدلهای عرضه و تقاضا، تفکر درباره سادگی، کالاهای جهانی، غذاهای مورد علاقه و کالاهای انتزاعی که حتی وجود خارجی ندارند، از آسانترین کارهاست. بنابراین، این کار به اقتصاد این امکان را میدهد تا میزان یک کالای خاص را که یک فرد با قیمت خاص مصرف میکند، دانسته و توضیح دهد- یک نفر چند تا سیب میخورد یا یک نفر چند گالن بنزین مصرف میکند؟ در اینجا یک فرض اساسی از قابلیت جایگزینی کالاهای مصرفی وجود دارد. هر گالن از بنزین با یک راننده قابل تعویض است بدین معنا که دو گالن از بنزین با درجه کیفیت مشابه باهم برابرند.
رایجترین مدل بیمه نگاهی به میزان حفاظت دارد که مردم بطور کل به منظور حفاظت از دارائیهایشان انتخاب میکنند. سرمایه سلامت بخشی از مجموعه گسترده تر دارائیها را شامل میشود که افراد در دارائیهایشان بعنوان سرمایه کلی نگه میدارند. افراد مخالف با ریسک ، بدنبال تضمین بخش یا تمامی داراییهای آنها به منظور اجتناب از کمبودهای مربوط به شوکهای پولی است. گولیر (2001) بدین شکل “مساله دارائی استاندارد” را توضیح میدهد:…یک کارگزار مخالف با ریسک که مالک یک دارائی در معرض یک افت اتفاقی است…میتواند سهم خطر α را که محفوظ خواهد ماند، انتخاب کند. ضریب (1-α) به یک شرکت بیمه فروخته میشود برخلاف پرداخت حق بیمه که متناسب با خسارت مورد انتظار است، که ارزش آماری مربوط به سیاست بیمه ای نیز نامیده میشود.”در مدل مربوط به مساله دارائی استاندارد، افراد سطح ریسکی را که تمایل به حفظ آنرا دارند، انتخاب میکنند تا علاقمندی خود نسبت به کاهش خطراتشان در مقابل هزینه بیمه را سبک سنگین کنند. این مدل روشی عالی برای تفکر بیمه ای در رابطه با سرمایه سلامت است. چونکه مردم در ظاهر و در هنگام تولد با سرمایه سلامت بدنیا می آیند و ما همیشه در معرض خطر شوکهای سلامت و افت جسمانی هستیم مگر اینکه بیمه سلامت را انتخاب کنیم. اصطلاح (1-α) معیار مقدار کلی یا کمیت حفاظت است که در قرارداد بیمه ای ذکر میشود و اصطلاح α معیار مقدار ریسکی است که یک فرد برای نگهداری آنرا انتخاب میکند. وقتیکه α=0, (1-α)=1 ، فرد دارای بیمه کامل است. وقتیکه α=1, (1-α)= 0 باشد، فرد “بیمه نشده” یا “خود بیمه شده” محسوب میشود. در این قالب، حفاظت از ریسک یک محصول خالص است در این مفهوم که دو قرارداد بیمه که هرکدام مقدار مشخصی از حفاظت را به یک شخص تعیین شده عرضه میکند، توسط آن شخص یکسان درنظر گرفته میشود.
3.1 Measuring the Degree of Protection
3.1.1 Defining Quantity
In a conventional market, quantity refers to the amount of a particular good or
service that a consumer receives from a producer. In the simplest models of supply
and demand, it is easiest to think of simple, universal goods, like food, or even
abstract goods that do not exist (e.g., the infamous economic “widget”). Then, this
allows economics to conceive, and explain, the amount of a particular good that a
person consumes at a particular price—how many apples does someone eat, or how
many gallons of gas does someone use? There is also an underlying assumption
here of substitutability of commodities. Any given gallon of gas is completely
fungible to a driver, meaning that two gallons of gasoline with the same quality
rating are identical.
The most general model of insurance looks at the amount of protection that
people would choose in order to protect their portfolio as a whole. Health capital is
part of the broader set of assets that individuals hold in their portfolio representing
their overall wealth. Risk averse individuals seek to insure part or all of their wealth
in order to avoid the losses associate with wealth shocks. Gollier (2001) explains
the “standard portfolio problem” in the following way: “… a risk-averse agent who
owns an asset which is subject to a random loss
~
y…can select the share of the risk α
that he will retain. The proportion (1 − α) is sold to an insurance company against
the payment of an insurance premium that is proportional to the expected indemnity,
which is also called the actuarial value of the policy” (Gollier 2001, p. 61).
In the model of the standard portfolio problem, individuals choose the level of
risk they wish to retain in order to trade-off their desire to reduce their risk (risk
aversion) against the cost of insurance. This model is an excellent way to conceptualize
insurance for health capital, since people are literally endowed at birth
with their health capital and are always fully at risk for health shocks and
کد:13287
دانلود رایگان مقاله انگلیسی
دانلود مقاله دات کام 
توضیحات محصول
3.1.سنجش میزان حفاظت
3.1.1تعریف کمیت
تعداد کلمات فایل انگلیسی:13590 کلمه 27 صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:32 صفحه word فونت 14 b nazanin
در یک بازار قراردادی، کمیت دلالت بر میزان یک کالای خاص یا سرویسی دارد که یک مصرف کننده از یک تولید کننده دریافت میکند. در ساده ترین مدلهای عرضه و تقاضا، تفکر درباره سادگی، کالاهای جهانی، غذاهای مورد علاقه و کالاهای انتزاعی که حتی وجود خارجی ندارند، از آسانترین کارهاست. بنابراین، این کار به اقتصاد این امکان را میدهد تا میزان یک کالای خاص را که یک فرد با قیمت خاص مصرف میکند، دانسته و توضیح دهد- یک نفر چند تا سیب میخورد یا یک نفر چند گالن بنزین مصرف میکند؟ در اینجا یک فرض اساسی از قابلیت جایگزینی کالاهای مصرفی وجود دارد. هر گالن از بنزین با یک راننده قابل تعویض است بدین معنا که دو گالن از بنزین با درجه کیفیت مشابه باهم برابرند.
رایجترین مدل بیمه نگاهی به میزان حفاظت دارد که مردم بطور کل به منظور حفاظت از دارائیهایشان انتخاب میکنند. سرمایه سلامت بخشی از مجموعه گسترده تر دارائیها را شامل میشود که افراد در دارائیهایشان بعنوان سرمایه کلی نگه میدارند. افراد مخالف با ریسک ، بدنبال تضمین بخش یا تمامی داراییهای آنها به منظور اجتناب از کمبودهای مربوط به شوکهای پولی است. گولیر (2001) بدین شکل “مساله دارائی استاندارد” را توضیح میدهد:…یک کارگزار مخالف با ریسک که مالک یک دارائی در معرض یک افت اتفاقی است…میتواند سهم خطر α را که محفوظ خواهد ماند، انتخاب کند. ضریب (1-α) به یک شرکت بیمه فروخته میشود برخلاف پرداخت حق بیمه که متناسب با خسارت مورد انتظار است، که ارزش آماری مربوط به سیاست بیمه ای نیز نامیده میشود.”در مدل مربوط به مساله دارائی استاندارد، افراد سطح ریسکی را که تمایل به حفظ آنرا دارند، انتخاب میکنند تا علاقمندی خود نسبت به کاهش خطراتشان در مقابل هزینه بیمه را سبک سنگین کنند. این مدل روشی عالی برای تفکر بیمه ای در رابطه با سرمایه سلامت است. چونکه مردم در ظاهر و در هنگام تولد با سرمایه سلامت بدنیا می آیند و ما همیشه در معرض خطر شوکهای سلامت و افت جسمانی هستیم مگر اینکه بیمه سلامت را انتخاب کنیم. اصطلاح (1-α) معیار مقدار کلی یا کمیت حفاظت است که در قرارداد بیمه ای ذکر میشود و اصطلاح α معیار مقدار ریسکی است که یک فرد برای نگهداری آنرا انتخاب میکند. وقتیکه α=0, (1-α)=1 ، فرد دارای بیمه کامل است. وقتیکه α=1, (1-α)= 0 باشد، فرد “بیمه نشده” یا “خود بیمه شده” محسوب میشود. در این قالب، حفاظت از ریسک یک محصول خالص است در این مفهوم که دو قرارداد بیمه که هرکدام مقدار مشخصی از حفاظت را به یک شخص تعیین شده عرضه میکند، توسط آن شخص یکسان درنظر گرفته میشود.
3.1 Measuring the Degree of Protection
3.1.1 Defining Quantity
In a conventional market, quantity refers to the amount of a particular good or
service that a consumer receives from a producer. In the simplest models of supply
and demand, it is easiest to think of simple, universal goods, like food, or even
abstract goods that do not exist (e.g., the infamous economic “widget”). Then, this
allows economics to conceive, and explain, the amount of a particular good that a
person consumes at a particular price—how many apples does someone eat, or how
many gallons of gas does someone use? There is also an underlying assumption
here of substitutability of commodities. Any given gallon of gas is completely
fungible to a driver, meaning that two gallons of gasoline with the same quality
rating are identical.
The most general model of insurance looks at the amount of protection that
people would choose in order to protect their portfolio as a whole. Health capital is
part of the broader set of assets that individuals hold in their portfolio representing
their overall wealth. Risk averse individuals seek to insure part or all of their wealth
in order to avoid the losses associate with wealth shocks. Gollier (2001) explains
the “standard portfolio problem” in the following way: “… a risk-averse agent who
owns an asset which is subject to a random loss
~
y…can select the share of the risk α
that he will retain. The proportion (1 − α) is sold to an insurance company against
the payment of an insurance premium that is proportional to the expected indemnity,
which is also called the actuarial value of the policy” (Gollier 2001, p. 61).
In the model of the standard portfolio problem, individuals choose the level of
risk they wish to retain in order to trade-off their desire to reduce their risk (risk
aversion) against the cost of insurance. This model is an excellent way to conceptualize
insurance for health capital, since people are literally endowed at birth
with their health capital and are always fully at risk for health shocks and
کد:13287
دانلود رایگان مقاله انگلیسی