دانلود مقاله سیستم های نانوذرات لیپیدی برای فعال کردن ژن درمانی
تعداد کلمات فایل انگلیسی: 9صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:5206کلمه 19صفحه word فونت14 b nazanin
داروهای ژنتیکی مانند RNA کوچک مداخله کننده ، یا DNA پلاسمید درمان های ژن بالقوه ای را برای درمان بیشتر بیماری ها، از طریق خاموش کردن ژن های پاتوژن، بیان پروتئین های درمانی، یا از طریق برنامه های ویرایش ژن فراهم می کند. برای اینکه داروهای ژنتیکی را بتوان به صورت بالینی استفاده کرد، بهرحال، سیستم های تحویل پیچیده ای مورد نیاز هستند. سیستم های نانوذرات لیپیدی(LNP) در حال حاضر سیستم های تحویل غیر ویروسی پیشرو برای فعال کردن داروهای ژنتیکی بالقوه کلینیکی می باشند. این برنامه برای اداره غذا و دارو (FDA) در 2017 برای تایید داروی در درمان آمیلوئید های ناشی از ترنس تیرتین ایجاد خواهد شد که در حال حاضر یک بیماری غیرقابل درمان است. در اینجا، ابتدا تحقیقی که منجر به توسعه سیستم های شده را بررسی می کنیم که قادر شد تا ژن های هدف در هپاتوسیت را بعد از تجویز های سیستماتیک خاموش کند. سپس، پیشرفت های انجام شده برای توسعه تکنولوژی LNP در و پلاسمید برای جایگزینی پروتئین، واکسن، و برنامه های ویرایش ژن خلاصه گردید. در نهایت، محدودیت های فعلی تکنولوژی LNP به صورت کاربردی برای داروهای ژنتیکی و روش هایی که در ان چنین محدودیت هایی ممکن است غلبه شود را بیان می کنیم. چنین نتیجه گرفته شد که تکنولوژی LNP ، با توجه به فرایندهای فرمول بندی قوی و کارامد، همچنین مزیت های بالقوه، ظرفیت ترابری، و انعطاف پذیری طراحی، یک تکنولوژی غیرویروسی غالب برای فعال کردن پتانسیل بالای ژن درمانی خواهد بود.
مشکل اصلی که از اجرای وسیع ژن درمانی های مبتنی بر پلیمرهای RNA یا DNA جلوگیری می کند تحویل است. پیچیدگی این مشکل متعدد می باشد. مولکول های عریان RNA یا DNA در سیالات زیستی به سرعت تخریب می شوند، و بعد از تجویزهای سیستماتیک در بافت های هدف انباشته نمی شوند، و نمی توانند به داخل سلول های هدف نفوذ کنند حتی اگر به بافت هدف برسند. بعلاوه، سیستم ایمنی به طور فوق العاده ای برای تشخیص و تخریب حامل های حاوی اطلاعات ژنی طراحی شده است.
Lipid Nanoparticle Systems for Enabling Gene Therapies
Genetic drugs such as small interfering RNA (siRNA), mRNA,
or plasmid DNA provide potential gene therapies to treat most
diseases by silencing pathological genes, expressing therapeutic
proteins, or through gene-editing applications. In order for ge-
netic drugs to be used clinically, however, sophisticated delivery
systems are required. Lipid nanoparticle (LNP) systems
are currently the lead non-viral delivery systems for enabling
the clinical potential of genetic drugs. Application will be
made to the Food and Drug Administration (FDA) in 2017
for approval of an LNP siRNA drug to treat transthyretininduced
amyloidosis, presently an untreatable disease. Here,
we first review research leading to the development of LNP
siRNA systems capable of silencing target genes in hepatocytes
following systemic administration. Subsequently, progress
made to extend LNP technology to mRNA and plasmids for
protein replacement, vaccine, and gene-editing applications is
summarized. Finally, we address current limitations of LNP
technology as applied to genetic drugs and ways in which
such limitations may be overcome. It is concluded that LNP
technology, by virtue of robust and efficient formulation processes,
as well as advantages in potency, payload, and design
flexibility, will be a dominant non-viral technology to enable
the enormous potential of gene therapy.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی
دانلود مقاله دات کام 
توضیحات محصول
دانلود مقاله سیستم های نانوذرات لیپیدی برای فعال کردن ژن درمانی
تعداد کلمات فایل انگلیسی: 9صفحه pdf
تعداد صفحات فایل ترجمه:5206کلمه 19صفحه word فونت14 b nazanin
داروهای ژنتیکی مانند RNA کوچک مداخله کننده ، یا DNA پلاسمید درمان های ژن بالقوه ای را برای درمان بیشتر بیماری ها، از طریق خاموش کردن ژن های پاتوژن، بیان پروتئین های درمانی، یا از طریق برنامه های ویرایش ژن فراهم می کند. برای اینکه داروهای ژنتیکی را بتوان به صورت بالینی استفاده کرد، بهرحال، سیستم های تحویل پیچیده ای مورد نیاز هستند. سیستم های نانوذرات لیپیدی(LNP) در حال حاضر سیستم های تحویل غیر ویروسی پیشرو برای فعال کردن داروهای ژنتیکی بالقوه کلینیکی می باشند. این برنامه برای اداره غذا و دارو (FDA) در 2017 برای تایید داروی در درمان آمیلوئید های ناشی از ترنس تیرتین ایجاد خواهد شد که در حال حاضر یک بیماری غیرقابل درمان است. در اینجا، ابتدا تحقیقی که منجر به توسعه سیستم های شده را بررسی می کنیم که قادر شد تا ژن های هدف در هپاتوسیت را بعد از تجویز های سیستماتیک خاموش کند. سپس، پیشرفت های انجام شده برای توسعه تکنولوژی LNP در و پلاسمید برای جایگزینی پروتئین، واکسن، و برنامه های ویرایش ژن خلاصه گردید. در نهایت، محدودیت های فعلی تکنولوژی LNP به صورت کاربردی برای داروهای ژنتیکی و روش هایی که در ان چنین محدودیت هایی ممکن است غلبه شود را بیان می کنیم. چنین نتیجه گرفته شد که تکنولوژی LNP ، با توجه به فرایندهای فرمول بندی قوی و کارامد، همچنین مزیت های بالقوه، ظرفیت ترابری، و انعطاف پذیری طراحی، یک تکنولوژی غیرویروسی غالب برای فعال کردن پتانسیل بالای ژن درمانی خواهد بود.
مشکل اصلی که از اجرای وسیع ژن درمانی های مبتنی بر پلیمرهای RNA یا DNA جلوگیری می کند تحویل است. پیچیدگی این مشکل متعدد می باشد. مولکول های عریان RNA یا DNA در سیالات زیستی به سرعت تخریب می شوند، و بعد از تجویزهای سیستماتیک در بافت های هدف انباشته نمی شوند، و نمی توانند به داخل سلول های هدف نفوذ کنند حتی اگر به بافت هدف برسند. بعلاوه، سیستم ایمنی به طور فوق العاده ای برای تشخیص و تخریب حامل های حاوی اطلاعات ژنی طراحی شده است.
Lipid Nanoparticle Systems for Enabling Gene Therapies
Genetic drugs such as small interfering RNA (siRNA), mRNA,
or plasmid DNA provide potential gene therapies to treat most
diseases by silencing pathological genes, expressing therapeutic
proteins, or through gene-editing applications. In order for ge-
netic drugs to be used clinically, however, sophisticated delivery
systems are required. Lipid nanoparticle (LNP) systems
are currently the lead non-viral delivery systems for enabling
the clinical potential of genetic drugs. Application will be
made to the Food and Drug Administration (FDA) in 2017
for approval of an LNP siRNA drug to treat transthyretininduced
amyloidosis, presently an untreatable disease. Here,
we first review research leading to the development of LNP
siRNA systems capable of silencing target genes in hepatocytes
following systemic administration. Subsequently, progress
made to extend LNP technology to mRNA and plasmids for
protein replacement, vaccine, and gene-editing applications is
summarized. Finally, we address current limitations of LNP
technology as applied to genetic drugs and ways in which
such limitations may be overcome. It is concluded that LNP
technology, by virtue of robust and efficient formulation processes,
as well as advantages in potency, payload, and design
flexibility, will be a dominant non-viral technology to enable
the enormous potential of gene therapy.
دانلود رایگان مقاله انگلیسی